فراموش کرد بودم که یه روز گفته بودی :
یادم باشه که از یاد می برمت... یادت باشه که از یاد نمی بریم... یادم باشه خسته شدم از خوبیات... یادت باشه خوب نبودم که خسته شی...
باور نمیکردم که از یاد بروم ...
روز دیگر هم گفته بودی :
I will help you achieve all your goals
کمکت خواهم کرد که به هدفهایت برسی باور نمیکردم در کنار هدفم تنهایم گذاری ...
باور نمیکردم که منهم بهار را باور نکنم ...
دکتر شریعتی میگه : وقتی نمیتونی فریاد بزنی ناله نکن!!خاموش باش /قرن ها نالیدن به کجا انجامید؟؟ تو محکومی به زندگی کردن تا شاهد مرگ آرزوهای خودت باشی ...
پ.ن : امیدوارم که تو این دلتنگیم همراهم باشی ... یادت باشه دعوتم نکردی ... میدونم اونقدر نامردم که وقت دلتنگیم پیشت بودم ولی هیچ وقت دست رد به سینه ام نمیزدی ... اقا رضا دلم برات تنگ شده ... دلم یه عالمه گریه میخواد ... اما خشک خشکم ...
یه چیز دیگه : + چه اسفندها...
آه! چه اسفندها دود کردیم!
برای تو ای روز اردیبهشتی
که گفتند: این روزها می رسی
از همین راه
(قیصر امین پور)
مهر آمد ...
عید آمد ...
باران آمد ...
تو نیامدی ...
و در انتهای همان کوچه بن بست ...
من هنوز منتظرم ...
پ.ن : این ماه رمضان را به سه دلیل دوست داشتم و به یک دلیل دوست نداشتم ...
یه چیز با ربط:
حافظ اسرار الهی کس نمیداند خموش
ازکه میپرسی دور روزگاران را چه شد
یه چیز بی ربط :
I will help you achieve all your goals
کمکت خواهم کرد که به هدفهایت برسی
یه چیز واسه خودم : داره چهل روز میشه !
داستان ما شده عین قصه های مادربزرگ٬ که گاهی دیوها پیروز میشدن و گاهی فرشته ها ...
نمیدونم تو کدوم جاده تو قصه های مادربزرگ راه و اشتباه رفتیم که امروز به اینجا رسیدیم...
نمیدونم شده تا حالا قلبت تیر بکشه و احساس کنی نفست دیگه در نمیاد؟ ... حق با تو بود که میگفتی مثل ماهی تو دستام لیزی ... دیشب احساس کردم ماهی شدم اما نه اون ماهی که تو ازش حرف میزدی.. یک ماهی خشک شده لابلای ماسه ها٬ بدون آب٬ بدون دریا...دیدی ماهی وقتی میفته تو خشکی چه جوری بالا پایین میکنه و آخر سر جون میده؟...
دیشب به وقت خواب وقتی احساس کردم دیگه نفس ندارم همین حس رو داشتم... انگار کسی یا چیزی برای لحظه ای نفس به جانم میدمید و به وقت جان گرفتن باز نفسم رو قطع میکرد...
نمیدونم آقا بزی کی میخواد از ترس پاره شدن، لباس آقا گرگه رو از تنش در بیاره؟... وقتی به آقا گرگه نگاه کردم اولش داشت باورم میشد که یک گرگه اما وقتی سفیدی دستاش و از زیر سیاهیه لباسش دیدم تازه فهمیدم آقا گرگه همون بزبزیه خودمونه...
کاش یک مادربزرگ پیدا میشد برام از عروسک های تو قصه ها میگفت ...
نمیدونم اگه تو قصه ها پا میذاشتم نقش کدوم حیوون مال من میشد؟ ... مطمئناً تو آقا موشه نبودی چون آقا موشه بزرگ شد اما عاقل نشد آقا موشه عاشق شد اما فارغ نشد !!!...
(ستاره)
پ.ن : دیگر نباید بنویسم ... باید بخوانم ...
خدایا برای منم یه معجزه بفرست ٬ مثه همون که برای ابراهیم فرستادی ...
شاید معجزه من یه چرخش باشه یه پیچش ...
یا شاید هم یه نگاه ...
ترسو ٬ بزدل ٬ جراتش را هم نداری ...
خدایا ! چقدر خسته ام ...
پ.ن : نگو روانی ... نگو بیمار ... بگو عاشق ... بگو تنها ...( مرحوم شکیبایی در روانی )
یه چیز با ربط : دوستت دارم ...
یه چیز بی ربط : منهم دوستت دارم ...
یه چیز واسه خودم : دروغ گفتم ! من بیشتر دوستت دارم ...